Verb to be (olmak ) fiili ingilizce öğrenmeye yeni başlayanların en çok karıştırdıkları konudur. Türkçemizde buna benzer yapı olmadığı için, çok basit bir konu olmasına rağmen anlaşılması güç gelebilir.

To be ( olmak ) fiili cümle içinde “to be” olarak kullanılmaz. Bunun yerine “am, is, are” yardımcı fiili olarak kullanılır. To be cümleleri eylem cümleleri değildir, bazı istisnai durumlar hariç ( Örnek: Şimdiki Zaman, Present Continuous Tense) eylem içeren cümlelerde kullanılmazlar. Peki nerede “am”, nerede “is”, nerede “are” olarak kullanılacaktır. Bu durumda da cümlenin öznelerine bakmamız gerekir. İngilizcede cümleler bir özne ile başlar.

Eğer özne kendimiz isek, kendimizden bahsediyorsak, yani öznemiz “I” ise bu durumda sadece “am” yardımcı fiilini kullanıyoruz.

I am a teacher. (Ben bir öğretmenim.)

I am happy. (Ben mutluyum.)

I am tall. (Ben uzunum.)

Eğer öznemiz tekil şahıs / zamir yani bir kişi ise ( İnsan, hayvan, bitki ve cansız varlık olabilir. Bu durumda özneden sonra “is” kullanmamız gerekir

Ali is sad. (Ali üzgündür.)

Ayşe is short. (Ayşe kısadır.)

He is handsome. ( O yakışıklıdır.)

She is ill. ( O hastadır.)

It is fast. ( O hızlıdır.)

The cat is hungry. ( Kedi açtır)

The flower is red. ( Çiçek kırmızıdır)

The weather is cloudy. ( Hava güneşlidir.)

Eğer öznemiz çoğul şahıs / zamir ise, yani öznemiz birden fazla kişiden bahsediyorsa bu durumda “are” kullanmamız gerekir.

Ali and Ayşe are happy. ( Ali ve Ahmet mutludur.)

They are at school. ( Onlar okuldadır.)

We are at home ( Biz evdeyiz.)

The cats are angry. ( Kediler sinirlidir.)

The flowers are beautiful. ( Çiçekler güzeldir.)

Bir cümle ile kısaca özetlemek gerekirse

Kendimizden bahsiyorsak – I am…….

Öznemiz tekilse – He is……, She is………, It is…….., Ali is………, Ayşe is……….

Öznemiz çoğulsa – We are……, You are……., They are……, Ali and Ahmet are……..

Burada dikkat etmemiz gereken “You” öznesidir. “Sen” ve “Siz” olmak üzere iki anlamı vardır. Bir anlamı tekil bir anlamı çoğul olarak gözükse de her zaman çoğul kabul edlir.